Chaos
Blijf op de hoogte en volg Linda
03 April 2014 | Nepal, Kathmandu
"Welkom in Nepal!" zegt het Nederlandse stel lachend als we beiden al een half uur op onze bagage wachten in het voor Westerse begrippen primitieve aankomsthalletje (ik ontmoette hen in het vliegtuig waar zij vertelden dat ze al meerdere jaren naar Nepal reizen vanwege hun eigen opgezette stichting). Als ik 2 uur later dan gepland naar buiten loop zie ik nog steeds mijn naam op een bordje tussen een 30 tal anderen en begint een eerste enerverende autorit. "'Waar ben ik in hemelsnaam beland?' zul je je nog wel een paar keer afvragen," had de man gezegd. Wat zei ik, sereen? Veeel stof (in de stad althans)... en vervallen en uiteraard: chaos. Er zijn regels op de weg, zoals links rijden, maar het is vooral toeteren en doorrijden maar, ongeacht hoe smal of hobbelig de wegen. Uit busjes klinkt Bollywoodmuziek en de stemmen van jongens die de bestemmingen roepen vormen een brei van ondefinieerbare woorden. Op een overvolle tuktuk springen nog 2 mensen achterop. Taxichauffeurs proberen aan het einde van de rit de prijs nog even op te voeren. Vaak zijn er geen straatnamen, wel veel bezienswaardigheden: koeien op de weg, een rolstoelrijder voor een toeterende vrachtauto, eten dat klaargemaakt wordt, een oud vrouwtje met een weegschaal dat ons wenkt of we er op komen staan, honden die (nadat ze 's nachts werkelijk als gekken te keer gaan) uitgeteld midden op de stoep liggen, een schaakspel wordt gespeeld in een smal straatje, wachtend bij een stoplicht is het tijd voor een praatje tussen verschillende chauffeurs.. In het toeristische deel ben je, vooral als je alleen bent, constant bezig met ontwijken van een overdosis aan tijgerbalsemverkopers, fluitverkopers, trekkingadverteerders, minischaakspelverkopers, ricksha-rijders, en natuurlijk toeterende taxi's, roggelende en spugende mensen, aggressieve motorrijders, en winkelmedewerkers die de straat om een of andere reden met flesjes water nat maken alsmede je kleren. Net als ik denk dat ik het drukste gedeelte gezien heb, wordt ik verrast door het gekkenhuis van het oudste deel van Kathmandu waar je bijna niet meer stil kunt staan en rustig op je plattegrond kunt kijken door al het verkeer en mensen. Ja, je moet je gewoon overgeven aan de stroom.
Buiten het drukke centrum lijkt het leven zo vredig en, al is dat natuurlijk buitenkant. En alle mensen gaan zo mooi op in de omgeving. Van elke straathoek, fruitkar, spelend kind, zelfs vuilniszak tegenover kleurrijke achtergrond kan ik wel een foto maken. Vooral de oude getekende mensen zijn mooi.
De jonge monniken kennen veelal weinig Engels afgezien van 'no book', 'no pen' en 'toilet please'. Dit laatste met een geacteerd gepijnigd gezicht. Sommigen hebben hun kleding verkeerd om, anderen zitten onder de tafel of spelen spelletjes met elastiekjes. Dat kan makkelijk, want van ons krijgen ze geen letterlijke draai om hun oren. En deze monniken zijn veelal kinderen van arme ouders die op deze manier onderdak en school hebben. Pas na een bepaald aantal jaar krijgen ze de keuze verder te studeren voor Lama.. Ze leren het liefste 'by heart', door te herhalen en te doen. Niet schrijven maar meeschreeuwen van 'head, schoulders, knees and toes'. Class 1 gaat redelijk goed, class 2 is gewoon focussen op de enkelen die wel willen leren. Die enkelen geef ik dan een daverend applaus, met glunderende ogen als gevolg. De high five en boks aan het eind van de les maken je trouwens altijd lachen.
We proberen Engelse woordjes bij te brengen maar of het blijft hangen...? Ik weet nog steeds de weg niet echt als alle straatjes op elkaar lijken. De hotelkamer stond blank omdat een leiding gesprongen was. Tijdens Holi festival worden hele emmers water over je heen gegooid. Ik laat het over me heen komen en maak me niet al te druk over de toekomst, is dat misschien de Nepal spirit? "Don't force things, just see what happens," zegt mijn gastvader. Lukt het vandaag niet dan is er morgen wel weer een dag. "Daarom zijn er ook geen multinationals in dit land," zegt hij met een big smile.
-
25 April 2014 - 11:47
Dorothy:
Hi Linda,
Wat een mooi verslag.
Ik zit meteen ook midden in de drukte!
Ik hoor graag meer van je.
Heel veel plezier ,rust en bezinning!!!!
xxxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley